In coronatijd mocht ik vier maanden niet bij mijn vrouw komen
2021 was weer een bewogen jaar! We toonden veerkracht, maakten impact en verlegden wederom de grenzen van ons kunnen samen met inwoners, vrijwilligers, samenwerkingspartners en collega’s. Wij bieden onze inwoners via onze buurt- en wijkcentra een fijne en veilige plek in de buurt waar ze tot hun recht kunnen komen, zich verbonden voelen met anderen, kunnen leren en floreren en toegankelijke hulp en ondersteuning ontvangen. Dit kunnen we natuurlijk nooit alleen. Vele mensen maken deze stad tot een stad om trots op te zijn. Hier lees je het verhaal van Twan. Hij komt bijna dagelijks bij wijkcentrum Nieuwe Stede en vertelt over de toegevoegde waarde van deze bezoeken op zijn leven.
Al vier jaar komt Twan van Dijck vrijwel dagelijks in wijkcentrum Nieuwe Stede, een paar minuten lopen van zijn huis. Twan: “Als ik de kans heb, ga ik er iedere ochtend even koffie drinken. Van daaruit loop ik door naar Don Sarto waar ik mijn vrouw Jeanne bezoek die Alzheimer heeft. Als het weer meezit, neem ik haar in de rolstoel mee naar het park en gaan we lekker iets drinken. Nadat ik haar geholpen heb met de lunch, ga ik weer terug naar het wijkcentrum om te biljarten.”
Rustpunt
Voor Twan is het wijkcentrum een welkom rustpunt waar hij kan ontspannen en nieuwe mensen ontmoet. Twan: “Al vele jaren verleen ik veel zorg aan mijn vrouw. Jeanne was nog geen zestig toen er al tekenen waren van vergeetachtigheid. Ik merkte het zelf veel eerder dan zijzelf. Ze ging fouten maken, op haar werk maar ook thuis. Ze ging voor een boodschap naar de winkel maar kwam met iets heel anders terug. In het begin heb je daar hele discussies over, pas later begrijp je dat het heel ernstig is. Uit onderzoek kwam naar voren dat ze jong dementerend was. Het is echt een vreselijke ziekte. Iedere ochtend en avond ga ik naar haar toe, nog steeds. Ik leg ze zelf in bed. Ze is inmiddels volledig van anderen afhankelijk, 24 uur per dag. Ze is sterk vermagerd, kan niet communiceren, herkent mij of de kinderen ook niet. Ik krijg veel complimenten voor wat ik allemaal voor haar doe. Maar daar doe ik het niet voor. Ik doe het echt voor haar. We deden altijd alles samen. Ik weet dat zij omgekeerd precies hetzelfde voor mij had gedaan.”
‘Je went er wel aan’
De ziekte van zijn vrouw had én heeft behoorlijk veel impact op het leven van Twan: “Vooral in het begin had ik het er heel lastig mee. Je omgeving zegt ‘je went er wel aan’. Maar je kunt daar echt niet aan wennen. Daar komt bij dat ik zelf ook al wat jonger moest stoppen als huisschilder. Bij een val heb ik mijn voet verbrijzeld. Door het verlies van mijn werk en de ziekte van mijn vrouw zat ik echt diep in de put. We hebben twee kinderen die beiden in Rotterdam wonen. Je wilt hen er ook niet iedere dag mee lastig vallen. In een gesprek met iemand van ContourdeTwern kreeg ik de tip eens naar de Nieuwe Stede te gaan. Ik was er echt nog nooit geweest, terwijl het bij mij om de hoek is.
Gelukkig heb ik de stap gezet en ben er een keer binnengelopen. Ik had er meteen een goed gevoel. En nu ben ik er niet meer weg te slaan. Ik drink er iedere ochtend koffie.
’s-Middags ga ik vaak biljarten. Ouderenwerk organiseert hier tal van activiteiten waar ik aan deelneem, zoals de maandelijkse Bingo, muziekmiddagen én de maandelijkse dansavond. Dat is pure ontspanning voor mij! En op woensdag eet ik er een lekkere warme maaltijd, samen met een groep van zo’n 40 mensen. Door gewoon aan te schuiven, ontmoet je snel nieuwe mensen.”
Kippenvel
Twan houdt van een druk leven. “Zelf ben ik de jongste uit een gezin van 13 kinderen. Mijn vrouw komt uit een gezin van 10. Liefst 25 jaar lang gingen Jeanne en ik ieder weekend naar ons chalet op de camping in Middelbeers. Ook onze zoon en dochter stonden er ieder met een stacaravan. Een prachtige tijd, waarin we heel veel lol hebben gemaakt. Mijn vrouw heeft er nog het wereldrecord bingo scherp gesteld op 55 uur. Die prestatie staat nog steeds in het Guiness Book of World Records.” Twan’s ogen schitteren van trots als hij dit vertelt. “Ik krijg er nog kippenvel van als ik het er over heb. Maar het is ook heel verdrietig dat we die mooie periode door de ziekte van mijn vrouw hebben moeten afsluiten. In het begin van haar ziekte was ze zo bang voor wat er ging gebeuren. Dat ze uiteindelijk het huis uit zou moeten. Dat ze mij en de kinderen niet meer zou herkennen. Als je haar dan uiteindelijk toch naar een verzorgingshuis moet brengen, kun je wel janken. Het is alsof je je eigen vrouw moet dumpen.”
Steun van een soulmate
Twan heeft inmiddels meer rust gevonden in hoe de dingen in zijn leven zijn gelopen. “Dat ik bij Nieuwe Stede ben binnengelopen heeft me heel goed gedaan. Hier vind ik ontspanning. Als ik binnenkom, vragen mensen ‘Hoe is het met je vrouw?’. Ze leven echt mee, zonder dat is het niet te doen. Ook heb ik hier bij de wijklunch Annie ontmoet, een weduwe van 84 met wie ik het heel goed kan vinden. Ik eet elke avond bij haar. We zijn echt soulmates, ik heb er geen beter woord voor. Het mooie is dat mijn kinderen en haar kinderen elkaar inmiddels ook kennen. Ze kunnen allemaal goed met elkaar opschieten. Soms krijg ik hele vervelende reacties van mensen, dat ik het niet kan maken omdat mijn vrouw nog gewoon leeft. Als ze uit eigen ervaring zouden weten wat Alzheimer inhoudt, zouden ze anders reageren. Zelf ben ik heel blij met hoe ik mijn leven weer opgepakt heb. Ondanks alle ellende heb ik toch een mooi leven op kunnen bouwen. Daar ben ik best trots op.”
Biljarten en buurten
We spreken Twan weer op 12 oktober 2021. Coronatijd betekende voor Twan dat hij veel van dat leven moest missen. “Vier maanden lang mocht ik niet bij mijn vrouw komen. Dat je haar dan zo in steek moet laten, dat is verschrikkelijk. Ook de Nieuwe Stede heb ik erg gemist, het meest van alles wel het biljarten en buurten met de mannen. Dan merk ik wel dat ik de Nieuwe Stede gewoon niet meer kan missen. Het is mijn ontspanning, het zijn de contacten, de gewone gesprekjes.”
Twan is een echte aanpakker, die bruist van de energie. Niet voor niets krijgt hij nogal eens de vraag of hij niet iets mee wil organiseren.
Voorlopig houdt hij dat af. “Ik zou best iets willen doen, maar op dit moment heb ik er geen tijd voor. De mensen hier begrijpen dat ook. Wat ik ondertussen wel doe, is dat ik de loterij voor de biljarters regel. Het geld dat we daarmee verdienen gaat in onze clubkas. Ongetwijfeld gaan we er een keer leuke dingen mee doen.”
Waar Twan en zijn biljartmaten een beetje tegenop zien, is de aankomende verbouwing van Nieuwe Stede. Twan: “Ik hoop vurig dat allebei de biljarts dan terugkomen. Er is een grote groep liefhebbers hier. Het zou jammer zijn als één van beide biljarts weg moet, dan gaan we leden verliezen. Terwijl we het net zo gezellig met elkaar hebben!”
Enkele weken na het laatste gesprek met Twan laat hij weten dat zijn vrouw Jeanne op 15 november is overleden aan corona. Ook Twan zelf kreeg corona. Inmiddels is hij hiervan hersteld.
Wil je meer lezen over ons werk in 2021? Kijk dan hier.